Zijn
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde
liefde, pijn
met eenzaamheid omgeven
vervreemd, beschermd
vertrouwd, verweven
kruispunt in het leven
strijdend, blijvend
stil gedreven
Francy
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven.
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop.
| |
Zijn
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde
liefde, pijn
met eenzaamheid omgeven
vervreemd, beschermd
vertrouwd, verweven
kruispunt in het leven
strijdend, blijvend
stil gedreven
Francy |
|
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven.
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop. |
| Een pijnlijk licht op 2018 - donderdag 20 december 2018 |
Een pijnlijk licht op 2018
In de laatste weken van december voel ik
altijd een voorbereiding ontstaan om afscheid te nemen.
Afscheid nemen van een
jaar dat achter mij ligt. Een jaar waar ik zo van kan wegrennen in de dagelijkse
dag.
Een jaar dat ik ook zo kan omarmen, als ik daadwerkelijk terugkijk, op wat
het voor mij als mens heeft gebracht.
Verwarring, enorm veel verwarring,
chaos, angst, schuldgevoel, onmacht, liefde, en ontzettend veel veerkracht en
levensenergie.
Veerkracht, om toe te zien hoe het leven
een vorm aanneemt waar ik geen invloed op heb. Een vorm waar ik, soms dagelijks
in dit jaar, het gevecht mee aan ben gegaan om het te veranderen. Te repareren,
een pleister te plakken, als het, auw, zeer deed of een oude wond opnieuw werd
open getrokken.
Levensenergie, om daadwerkelijk te zien
wat ik zie, toe te geven aan wat ik echt voel in plaats van wat ik eigenlijk
zou willen voelen. Te onderzoeken en keuzes te maken in dat wat voor mij nodig
is om partner te zijn, moeder te zijn, vriendin te zijn, professional te zijn,
maar bovenal trouw te zijn aan mijzelf.
Afscheid nemen van 2018, wat leert het mij?
Tijdens het congres "De poort van mijn hart", ter ere van het 25 jarig werkjubileum van rouwdeskundige Riet Fiddelaes- Jaspers,
sprak Sander de Hosson, longarts en schrijver van het boek, slotcouplet.
Hij sprak vol passie over (zelf)compassie.
Met (zelf)compassie kijken naar de ander
en jezelf.
Wat is (zelf)compassie?
(Zelf)compassie
= medelijden (letterlijke vertaling. Bron: Etymologiebank).
Volgens mij is "mede- lijden" dan ook echt iets anders dan "mee- lijden". In mijn ervaring is (zelf)compassie, het
volledig nemen van het "mede- lijden" met jezelf. Door jezelf toe te staan dat te
mogen voelen wat er is. Een gevoel dat echt van jou is. Zonder oordeel of veroordeling van jezelf of de ander. Zonder het
kleiner te maken dan het is, zonder het groter te maken dan het zal zijn. Het daadwerkelijk
kunnen zijn met jezelf in jouw pijn zonder schmink en smuk. Met alle verwarring
en chaos die daarbij hoort. Het ontmoeten van schaamte en schuldgevoel in de emoties
die dit gevoel vertalen. In alle rauwheid voelen wat er is, met als anker, vertrouwen.
Om persoonlijk betekenis te kunnen geven aan het woord(zelf)compassie, "mede- lijden", sluit ik mij graag aan bij de woorden van Brene Brown. Zij citeert in haar boek "De moed van imperfectie" de woorden "Met liefde kijken naar jezelf en de ander".
Ik vertaal dit voor mij naar het aanvaarden van mijn eigen mogelijkheden
en onmogelijkheden in het contact met mijzelf en anderen.
Zonder mij te laten beïnvloeden door drogerende overtuigingen en niet
helpende gedachten.
Die zich trouwens automatisch als oude bekenden meteen aan
presenteren in situaties waar ongemak ontstaat.
En die mij vervolgens, met enig gemak, verleiden en afleiden van de inhoud waar het werkelijk om draait.
Dit is best een klus, die begint met het bewust worden van wat hoort bij mij en wat bij een ander. Gevolgd door het stellen van persoonlijke grenzen en het maken van keuzes voor mij zelf, in contact met de ander.
2018 is het jaar waar ik zo geleerd heb te vertrouwen dat los laten vasthouden is. Of het nu gaat om wereld
oriënterende pubers, het aftasten van evenwicht in mijn relatie, het steeds opnieuw laveren in de dynamisch zorg voor onze jongste zoon, als ook het persoonlijk ontwikkelen op professioneel gebied.
In het pijnlijke licht van 2018 heb ik geleerd...
- Dat een wond aan de lucht beter geneest dan er acuut een pleister op te plakken. Ook al duurt dit langer😉.
- Dat stilte zo een bron van vrijheid en energie is.
Deze levensslingers heb ik leren op te hangen in
mijn dagelijks leven. Juist als het licht soms even niet te zien
is.
Ze geven mij het vertrouwen om trouw te zijn aan mijzelf en zo het leven ten volle te ontvangen.
Met alle mooie en verdrietige momenten. Met afscheid en altijd weer de mogelijkheid tot een nieuw welkom.
"In alle pijn schuilt een licht dat verlicht"
Maak goede feestdagen met elkaar, neem afscheid van 2018 en verwelkom 2019, vol vertrouwen!
Dank voor het vertrouwen in 2018!
Stef Bos, tussen de liefde en de leegte.
Reacties:
| Prachtig! Anke- 14-03-2019 |
| Lieve Francy, je bent een mooi, lief, dapper en getalenteerd mens. Wat krijg je dit verhaal weer mooi verwoord. Ik wens jou (en je gezin natuurlijk) alles wat wenselijk is voor 2019 xxx Wendy- 08-01-2019 |
| Francy, wat ben jij toch een mooi mens! Veel geluk en kracht in 2019 wens ik jou en je gezin toe. Cindy Killaars- 31-12-2018 |
| Francy, wat ben jij toch een mooi mens! Veel geluk en kracht in 2019 wens ik jou en je gezin toe. Cindy Killaars- 31-12-2018 |
| Wat een innerlijke kracht bezit je als je zo je gevoelens en je emoties kunt beschrijven! Cor Vulders- 27-12-2018 |
| Mooie blog, mooi lied. Beiden doen iets met je! Martin vander avoort- 27-12-2018 |
Reageren:
