Zijn
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde
liefde, pijn
met eenzaamheid omgeven
vervreemd, beschermd
vertrouwd, verweven
kruispunt in het leven
strijdend, blijvend
stil gedreven
Francy
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven.
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop.
| |
Zijn
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde
liefde, pijn
met eenzaamheid omgeven
vervreemd, beschermd
vertrouwd, verweven
kruispunt in het leven
strijdend, blijvend
stil gedreven
Francy |
|
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven.
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop. |
| Onderweg - dinsdag 31 december 2019 |
Onderweg
als het jaar zich gaat sluiten
kijk ik altijd terugwat het jaar gebracht heeft
genomen
rust
vlucht
het leven
een bestemming
waar naar toe
zonder vastgestelde route
in liefde
leven
niet vanzelfsprekend
zijn
Terugkijkend naar mijn leven heb ik verloren en ontmoet. Heb ik kansen gekregen, zijn me kansen ontnomen. Mocht ik vallen en opstaan. Leren en boeten. Was ik alleen en kwam ik mezelf tegen. Eenzaam zijn heb ik lang verward met niet goed doen, beter moeten kunnen, harder werken. Compenseren en de ander alles gunnen. Schuldgevoel en angst openbaarden zich als beste vrienden. Als wegwijzers in een landschap waarvan ik dacht dat ik het kende maar waar ik ontmoette, mijzelf, als onbekende.
Het onbekende van hoe jezelf te zijn. Jezelf te onderzoeken, niet te ontwijken, aan te kijken. Met je eigen ik te worstelen, jezelf te verwerpen en soms zelfs te verafschuwen. Maar bovenal leren en durven jezelf lief te hebben. Om zo je daadwerkelijke zijn te ontmoeten en te omarmen.
Leven...
het ontdekken van mijn eigen kompas onder vele aangeleerde lagen.
Plichtsgetrouwe taken. Moeten in plaats van willen. Doen in plaats van kiezen. Geen idee welk pad überhaupt te nemen, Wat doe jij? oké, dan doe ik mee. Geen idee welke bestemming er is naast (diep)verdriet en gemis. Kracht vinden
in eenzaamheid voelt als een onbegonnen taak. Daadwerkelijk in stilte
voelen en dan blijven met alles wat daar is. Hoe?
In de stilte beleef ik telkens opnieuw de onvoorspelbaarheid van het leven. Het leven dat mij zo leert om los te laten (lees: anders vast te houden) wat mij lief is. Mijn georganiseerde controles te verlaten. Mijn vluchtroutes te herkennen en te erkennen. Iedere dag, het leven opnieuw te mogen verkennen en een keuze voelen. Ik vecht met mijn angsten, schuldgevoel, pijn en ook de schaamte komt hierin voorbij. Ik laat ze niet meer ontsnappen, pak ze beet en neem ze mee, in mijn rugzak, overal naar toe. Met veel liefde en compassie kijk ik terug, mijmer ik over wat als scenario's en beloof mezelf telkens weer, kijk vooruit.
Leven in het licht van 2019 om met vertrouwen de bladzijde naar 2020 open te
slaan dat is wat ik voor iedereen wens. Een nieuw jaar waarin weer veel te ontmoeten is en lief te hebben. Een jaar
waar ik mij vast ook in alle rauwheid opnieuw zal stoten. Met vertrouwen dat
het leven, als je blijft kijken en voelen, telkens weer een mogelijkheid brengt om zelf
op te staan.
Ik dank iedereen voor de ontmoetingen en het vertrouwen in 2019.
Een jaar met dankbaarheid aan de mensen om mij heen, met met wie ik mag
leven, werken en zijn.
onderweg naar 2020
niet gekend
bestemming
liefdevol
erkend
onderweg naar 2020
niet gekend
bestemming
liefdevol
erkend
.
Met een diepe buiging, leef 2020 met alles wat het je
brengt en neemt!
Reacties:
| Er zijn nog geen reacties op dit bericht geplaatst. |
Reageren:
