Mijn persoonlijke visie op leven is een dynamisch proces dat ik zelf telkens bijstel. Graag deel ik hoe ik op dit moment het leven leven ervaar. De inhoud heb ik vorm gegeven vanuit mijn eigen innerlijke strijden en ontmoetingen die ik in de afgelopen jaren heb ervaren.
Mede geïnspireerd door de opleidingen, trainingen en supervisie, die ik de afgelopen jaren met veel passie heb gevolgd bij het Land van Rouw, Riet Fiddelaers- Jaspers, Henk Roefs, Gwen Timmer, Jakob van Wielink, Margriet Wentink, Manu Keirse, Franz Ruppert.
Je leeft het leven dat je leeft tot het moment dat je besluit dat je het anders wilt.
De aanleiding hiervoor kan voor iedereen anders zijn.
Wat het is en hoe dat er uit gaat zien, daar heb je nog geen idee van.
Echter op het moment dat je tot dit inzicht komt zet je onbewust de eerste stap naar een transitie in jezelf.
Bewustwording.
Uit nieuwsgierigheid tast je af, onderzoek je, ervaar je. Denken wordt voelen. Vanaf dat moment ga je de omgeving anders zien. Het wordt klaarder. Je herkent het patroon waar jezelf in leeft, de structuur. Je ziet scherper wat jouw handelen voor effect heeft op de ander en jezelf. De ene keer voel je je er blij mee, de andere keer raak je gefrustreerd of ontmoet je andere voor dan passende emoties.
Deze bewustwording kan verwarring brengen bij jezelf maar ook in je omgeving van het nu. Je wordt je langzaam steeds bewuster van je nieuwe inzichten en wilt hier het liefst zo snel mogelijk naar gaan leven. Uit deze inzichten haal je namelijk nieuwe kansen voor jezelf, ontmoet je je eigen blokkades, raak je bewust van je persoonlijke teleurstellingen, maak je veelal voor het eerst echt contact met jezelf wat een nieuw soort energie in je losmaakt. Je bent in staat je de vraag te stellen, wat voel ik nou echt in contact met mijzelf, maar ook wat voel ik nu echt in contact met de ander.
Het lijkt dan ook heel plausibel om jouw "succeservaring" met jezelf met de ander te delen zodat ook deze kan gaan ervaren hoe fijn het is om contact te maken met jezelf en dit daadwerkelijk te voelen en hier naar te gaan leven. Echter de ander leeft nog in het leven zoals het altijd was. Ervaart jouw inzichten en keuzes maar als lastig. Ziet het nut ook niet meteen en kijkt je eigenlijk met de vragende ogen aan om weer "gewoon" te doen "het te laten zoals het was". Op dat moment besef je wat er gebeurt en raak je je bewust dat je een keuze kunt maken. Blijf ik leven zoals ik altijd leefde of zet ik de transitie in mijzelf verder zonder te kunnen overzien waar dit naar leidt in de huidige situatie.
Uit nieuwsgierigheid tast je af, onderzoek je, ervaar je. Denken wordt voelen. Vanaf dat moment ga je de omgeving anders zien. Het wordt klaarder. Je herkent het patroon waar jezelf in leeft, de structuur. Je ziet scherper wat jouw handelen voor effect heeft op de ander en jezelf. De ene keer voel je je er blij mee, de andere keer raak je gefrustreerd of ontmoet je andere voor dan passende emoties.
Deze bewustwording kan verwarring brengen bij jezelf maar ook in je omgeving van het nu. Je wordt je langzaam steeds bewuster van je nieuwe inzichten en wilt hier het liefst zo snel mogelijk naar gaan leven. Uit deze inzichten haal je namelijk nieuwe kansen voor jezelf, ontmoet je je eigen blokkades, raak je bewust van je persoonlijke teleurstellingen, maak je veelal voor het eerst echt contact met jezelf wat een nieuw soort energie in je losmaakt. Je bent in staat je de vraag te stellen, wat voel ik nou echt in contact met mijzelf, maar ook wat voel ik nu echt in contact met de ander.
Het lijkt dan ook heel plausibel om jouw "succeservaring" met jezelf met de ander te delen zodat ook deze kan gaan ervaren hoe fijn het is om contact te maken met jezelf en dit daadwerkelijk te voelen en hier naar te gaan leven. Echter de ander leeft nog in het leven zoals het altijd was. Ervaart jouw inzichten en keuzes maar als lastig. Ziet het nut ook niet meteen en kijkt je eigenlijk met de vragende ogen aan om weer "gewoon" te doen "het te laten zoals het was". Op dat moment besef je wat er gebeurt en raak je je bewust dat je een keuze kunt maken. Blijf ik leven zoals ik altijd leefde of zet ik de transitie in mijzelf verder zonder te kunnen overzien waar dit naar leidt in de huidige situatie.
Erkenning.
Het lastige is dat je beseft hoe eenvoudig je denkt dat je kunt doorgaan in "hoe je het altijd deed" maar tegelijkertijd voelt hoe complex dit is in het nu met jezelf. Je komt in strijd met jezelf. Je overlevingscomponent zorgt voor allerlei gedachten, overtuigingen en verleidingen. Je kwetsbare ik laat schuldgevoel, schaamte, angst domineren. Kortom je lijf en hoofd raakt verstrikt, je energie stroomt weg.
De onbewuste patronen komen steeds meer aan de oppervlakte. Het denken (overleven, brein) en voelen (kwetsbaarheid, kind in de oorsprong) rolt als het ware over elkaar heen. Je raakt je focus kwijt. Links en rechts zit een stemmetje met oordelen op beide fronten. Volg ik mijn eigen transitie ontstaat er weerstand en voel ik mij egoïstisch, blijf ik doen wat ik altijd heb gedaan voel ik mij niet trouw en eerlijk naar mijzelf.
Tijdens een dergelijke emotionele storm is het noodzakelijk het oog van de storm op te zoeken en daar een tijdje te vertoeven.
Allereerst om de focus (energiestroom) in jezelf weer terug te vinden en te herpositioneren. Maar ook om je tijd te gunnen voor te observeren wat er om je heen allemaal gebeurd. Af te tasten wat gedrag van een omgeving daadwerkelijk voor effect op je heeft. Hoe reageert mijn lijf, wat denkt mijn hoofd. Wat voel ik daadwerkelijk in mijzelf, waar reageer ik op bij de ander.
Zie het als een speelveld waarin je jezelf niet in de hoofdrol zet, maar enkel van de tribune toe kijkt. Mag ervaren, voelen, observeren. Een speelveld waarin je jezelf telkens weer opnieuw ontmoet. Je ongetwijfeld overspoeld raakt door zelf gemaakte overtuigingen. Overtuigingen die je enkel afleiden om met compassie jezelf te blijven ontvangen met alles wat je op dat moment in jezelf ontmoet.
De onbewuste patronen komen steeds meer aan de oppervlakte. Het denken (overleven, brein) en voelen (kwetsbaarheid, kind in de oorsprong) rolt als het ware over elkaar heen. Je raakt je focus kwijt. Links en rechts zit een stemmetje met oordelen op beide fronten. Volg ik mijn eigen transitie ontstaat er weerstand en voel ik mij egoïstisch, blijf ik doen wat ik altijd heb gedaan voel ik mij niet trouw en eerlijk naar mijzelf.
Tijdens een dergelijke emotionele storm is het noodzakelijk het oog van de storm op te zoeken en daar een tijdje te vertoeven.
Allereerst om de focus (energiestroom) in jezelf weer terug te vinden en te herpositioneren. Maar ook om je tijd te gunnen voor te observeren wat er om je heen allemaal gebeurd. Af te tasten wat gedrag van een omgeving daadwerkelijk voor effect op je heeft. Hoe reageert mijn lijf, wat denkt mijn hoofd. Wat voel ik daadwerkelijk in mijzelf, waar reageer ik op bij de ander.
Zie het als een speelveld waarin je jezelf niet in de hoofdrol zet, maar enkel van de tribune toe kijkt. Mag ervaren, voelen, observeren. Een speelveld waarin je jezelf telkens weer opnieuw ontmoet. Je ongetwijfeld overspoeld raakt door zelf gemaakte overtuigingen. Overtuigingen die je enkel afleiden om met compassie jezelf te blijven ontvangen met alles wat je op dat moment in jezelf ontmoet.
Handelen.
Vanuit de compassie naar jezelf zal het lukken om te blijven bij jezelf maar ook om te blijven bij de ander. Zonder het gevoel van de ander over te nemen of op te lossen. Blijven is genoeg om de ander zelf in staat te stellen op zijn/haar manier te reageren op de ook voor hem/haar veranderde omgeving.
Enkel vanuit compassie naar jezelf lukt het om de verantwoordelijkheid van de ander niet over te nemen. Verduren van de transitie in jezelf en het effect op je omgeving is het meest moeilijke in het proces dat persoonlijke ontwikkeling heet. Het is nodig om je bewust te blijven van je eigen behoeften en mogelijkheden en jezelf emotioneel te ontladen bij voor jou vertrouwde krachtbronnen.
Vertrouwen is voor mij het basiselement van compassie.
Verantwoordelijkheid nemen zorgt voor behoud van de eigen autonomie.
Transitie gaat gepaard met weerstand.
Tijd is een noodzakelijk goed.
Vertragen is nodig om zelf overzicht te blijven houden.
Trouw zijn aan jezelf is nodig om je eigen authenticiteit serieus te nemen, te onderzoeken, te hervinden, te (her)positioneren, te behouden omdat je het jezelf waard vindt.
Angst, schaamte, schuldgevoel zijn verleidende emoties om weg te gaan bij jezelf en de ander.
Leven is liefde kunnen geven aan jezelf.
Vanuit de compassie naar jezelf zal het lukken om te blijven bij jezelf maar ook om te blijven bij de ander. Zonder het gevoel van de ander over te nemen of op te lossen. Blijven is genoeg om de ander zelf in staat te stellen op zijn/haar manier te reageren op de ook voor hem/haar veranderde omgeving.
Enkel vanuit compassie naar jezelf lukt het om de verantwoordelijkheid van de ander niet over te nemen. Verduren van de transitie in jezelf en het effect op je omgeving is het meest moeilijke in het proces dat persoonlijke ontwikkeling heet. Het is nodig om je bewust te blijven van je eigen behoeften en mogelijkheden en jezelf emotioneel te ontladen bij voor jou vertrouwde krachtbronnen.
Vertrouwen is voor mij het basiselement van compassie.
Verantwoordelijkheid nemen zorgt voor behoud van de eigen autonomie.
Transitie gaat gepaard met weerstand.
Tijd is een noodzakelijk goed.
Vertragen is nodig om zelf overzicht te blijven houden.
Trouw zijn aan jezelf is nodig om je eigen authenticiteit serieus te nemen, te onderzoeken, te hervinden, te (her)positioneren, te behouden omdat je het jezelf waard vindt.
Angst, schaamte, schuldgevoel zijn verleidende emoties om weg te gaan bij jezelf en de ander.
Leven is liefde kunnen geven aan jezelf.
Als je liefde aan jezelf kunt geven geef je het ook aan de ander.
De ander bepaalt zelf hoe hij/zij het ontvangt.
