Zijn
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde
liefde, pijn
met eenzaamheid omgeven
vervreemd, beschermd
vertrouwd, verweven
kruispunt in het leven
strijdend, blijvend
stil gedreven
Francy
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven.
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop.
| |
Zijn
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde liefde, pijn met eenzaamheid omgeven vervreemd, beschermd vertrouwd, verweven kruispunt in het leven strijdend, blijvend stil gedreven Francy |
|
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven.
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop. |
| Van peren kun je geen appeltaart maken - zondag 10 maart 2019 |
De afgelopen dagen verbleef ik in het Radboud UMC te Nijmegen. Dit met als reden dat onze zoon geopereerd moest worden aan zijn voeten. Onze jongste zoon heeft Duchenne Spierdystrofie, een progressieve spierziekte. Zijn voeten vergroeien omdat de spieren niet meer sterk genoeg zijn om zijn voeten in de natuurlijke stand te houden. Om verdere vergroeiing van de grote gewrichten te voorkomen is gekozen om de voeten operatief recht te zetten. Een redelijk pijnlijk gebeuren.
Zo in de dagen ervoor spoken grootse gedachten door mijn hoofd. Gedachten die me onzeker en vertwijfeld maken. Wat gaat de narcose doen, wordt hij nog wel wakker? Hoeveel pijn zal hij hebben, is het wel te dragen? Is het oké dat ik de zorg als moeder voor een groot gedeelte thuis uit handen geef aan buddy’s? Wat als alles anders loopt?
Eenmaal daar lukt het ons om een soort van vakantiegevoel te creëren. Zo wordt het UMC Radboud "Hotel Radboud”. Gaan we chillen in de lounge van het hotel en genieten we van de roomservice op de kamer. Het ontbijt op bed, een eigen schoonmaakster voor onze kamer, uitzicht over een groot wagenpark, waar bussen af en aan rijden en we zelfs een regenboog in de regenachtige lucht zien verschijnen.
Gisteren zijn we teruggekomen. Vanmorgen loop ik met onze hond Sef over de "Beeselse bakheide" en in de bossen rondom Rijkel. Ik kijk achter mij en denk, het is weer gelukt. Geen enkele doemgedachte is uitgekomen. De narcose is vloeiend gegaan, je bent weer wakker geworden. De pijn was er zeker en oversteeg absoluut "het ik kan het dragen gevoel van ons beiden” er waren dikke tranen en ook een roep "dit ga ik niet meer doen mamma”. Toch is het ons samen gelukt om een goede ervaring te maken. Een ervaring waar we beiden moed voor nodig hadden. We de eigen emoties aan elkaar hebben laten zien zonder dat ze ons radeloos maakten. Onze angsten hebben aangekeken met vertrouwen dat het ons samen zou lukken. We hebben samen de regie over gegeven aan de artsen en verpleegkundigen, iets dat voor ons "controle freaks” niet meteen voor de hand ligt. Het is ons gelukt om in alle kwetsbaarheid elkaar gerust te stellen. Zonder woorden, met een knijp in de hand, een knipoog, het stiekem lachen om het taalaccent van de verpleegkundige en de gekke pakken van de anesthesie medewerkers. Onze eigen manier. Jij door het stellen van de vele vragen aan iedereen, ik door je te volgen in wat je nodig had en te begrenzen in wat wel en niet mogelijk was.
Jouw zorg de eenpersoonskamer, mijn zorg jouw leven.
Van peren kun je geen appeltaart maken. We hebben de ingrediënten te gebruiken die het leven ons geeft samen met een grote dosis vertrouwen dat ze op vele manieren bruikbaar zijn.
Reacties:
| Voor ons een ontroerend verhaal, voor jullie bittere dagelijkse werkelijkheid en een voorbeeld voor velen. Wat die appeltaart betreft, wij hebben voor jullie appels in overvloed aan het einde van de zomer. Paul- 16-03-2019 |
| Heey jullie kanjers, wat een ongelofelijk dapper en ontroerend verhaal. Fijn dat jullie nu thuis zijn en hopelijk kunnen jullie thuis kiezen, word het ern appel of perentaartje dit weekend.🤔😂 Brigitte- 14-03-2019 |
| Ben even sprakeloos. Wil jullie eigenlijk gewoon laten weten dat jullie kanjers zijn! En ja ook de groete! gewoon vanuit de huiskamer! Monique - 11-03-2019 |
| Overgave én regie houden in de realiteit van de dag, telkens weer. Ik lees vertrouwen hebben en kunnen zijn met dat wat is.. en dat peren ook smakelijk en waardevol zijn. En dat jullie samen zorgen voor de slagroom erbij! Suzanne- 11-03-2019 |
| Wat mooi en ook ontroerend. Wat n kanjers zijn jullie en ik neem mijn petje af! Annemie- 10-03-2019 |
Reageren:
