Zijn
 
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde
liefde, pijn
 
met eenzaamheid omgeven
vervreemd, beschermd
vertrouwd, verweven
 
kruispunt in het leven
strijdend, blijvend
stil gedreven
 
               Francy
  
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven. 
 
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop.


De gaai en de buizerd - dinsdag 18 juni 2019

 
De gaai en de buizerd

Het is negen uur in de avond en ik loop over het vertrouwde zandpad richting de kersenboomgaard om vervolgens linksaf te slaan naar de maas. Een plek waar Sef, onze hond, heerlijk kan zwemmen. Ik kijk naar de lucht, altijd weer fascinerend, hoeveel er te zien is daar hoog boven. De wolken, de strepen, de vleugjes, de kleur. De ruwheid waarmee de lucht kan veranderen de zachtheid waarmee de lucht je kan aanstaren.

Recht voor me ontstaat in diezelfde lucht een worsteling tussen een gaai en buizerd. De gaai poogt een aantal keren om de buizerd van zijn prooi af te leiden. De buizerd vliegt stug door met focus. De gaai kiest uiteindelijk eieren voor zijn geld en slaat zijn vleugels uit om in een sierlijke beheerste vlucht af te buigen van de strijd. Het is bijzonder om te ervaren in hoeveel stilte deze strijd wordt aan gegaan. Om vervolgens in de lucht ieders eigen ruimte te respecteren en opnieuw in te nemen.

Ruimte.
Onlangs was ik aanwezig bij een voorstelling van Stef Bos, getiteld Ruimte. Het innemen van je eigen ruimte zonder schuldgevoel, angst, schaamte. Een van de intenties die Stef Bos deelde in zijn integere, met humor gevulde theatervoorstelling. Alleen zittend op het podium met enkel zijn piano. Waar doe ik het voor? Voor jou, voor u, voor jij? Wat leef ik in dit leven? Weet ik daadwerkelijk wat mij verbind met mijzelf? Welke waarden leef ik na? Welke droom leef ik uit?

Het innemen van de ruimte in jezelf. Een prachtige zin maar wat is het eigenlijk en hoe doe je het?
Zelf heb ik er in ieder geval jaren over gedaan om überhaupt een stukje te begrijpen van wat "mijn eigen ruimte innemen" voor mij daadwerkelijk als betekenis heeft. Graag neem ik je mee, even terug in de tijd, nu 6 jaar geleden.
Het is de abrupte dood van mijn tante die mij heel resoluut doet besluiten dat ik nooit slachtoffer wil worden van mijn eigen afhankelijkheid naar anderen. Iets wat op dat moment als een enorm egoïstisch besluit voelt. Het is een innerlijke keuze die ik, nu nog, telkens opnieuw heb te maken. Het brengt mij, iedere keer weer, in mijn bewustwording hoe ik leef en wil leven in contact met anderen.

Bewustwording in hoe gemakkelijk afhankelijk ik mij kan maken van andere meningen, gedachten, maar ook van angsten en overtuigingen. Ik ervaar hierbij dat het daadwerkelijk in contact raken met mijzelf een ongekende, niet aangeleerde, maar bovenal eenzame weg is.
De keuzes die ik voel om te maken kunnen zomaar geremd worden door de blik of mening van een ander. Alsof ik telkens een soort van toestemming nodig heb om uiteindelijk niet te kiezen wat ik daadwerkelijk voel om te doen. Dat emoties als schaamte en schuldgevoel mij zo kunnen innemen op het moment dat ik van een ander een verbale of non verbale reactie te verduren krijg. Zelfs op zulke momenten mijn plan omgooi, volgend in wat van mij wordt verwacht. Het maakt mij onzeker, gefrustreerd en in alle eerlijkheid boos op mijzelf. 

Dit inzicht leert mij om trouw te zijn met mij zelf. Het is de volgende innerlijke keuze die ik maak.
Niet trouw zijn met mijzelf, een blinde vlek die altijd aanwezig is. Bewust blijven waar ik voor sta en hier naar durven leven.
Iedere dag opnieuw in diverse situaties ontdek ik wat dit voor mij betekent. Maar bovenal hoe lastig ik dit vindt.

Trouw zijn met mijzelf.
Voor mij is het een gevoel van geborgenheid en veiligheid in mij zelf creëren. Als dit er niet is, drijf ik van mijzelf af. Please ik de ander in zijn behoefte zonder mij de vraag te stellen wat ik zelf hierin nodig heb. In deze momenten ontmoet ik mijn schuldgevoel, vertwijfeling, egoïsme. Het komt altijd weer opnieuw voorbij. Met het verschil dat ik ze herken en erken waardoor ze mij niet meer volledig in beslag nemen. Hiermee zeg ik dat ik mijn keuze volg. Mij niet meer laat beheersen door eigen overtuigende gevoelens/gedachten of de gevoelens die ik bij de ander tegen kom, die op dat moment, mijn keuze raar of vreemd vindt. Ik heb geleerd toe te laten dat de ander zich hier een mening of oordeel over mag vormen. Dat hier niet meteen een verwachting naar mij aan vast zit, maar dat ik dit enkel als zijn of haar mening hoef te laten zijn.
 
Innerlijke keuze. 
Het maken van innerlijke keuzes vraagt niet meteen om iets radicaals of onverwachts. Het vraagt enkel je toestemming jezelf serieus te nemen om de ruimte in te nemen die voor jou nodig is. Ruimte om daadwerkelijk te kunnen leven op een liefdevolle wijze die voor jou vrij voelt, en bovenal als jij voelt.
 
Ruimte innemen voor jezelf en ruimte laten voor de ander staat voor mij gelijk aan liefdevol leven. Het gaat verder dan lichamelijk contact, het is ruimer dan onze denkwereld. Liefde geven is een beleving. Een contact dat je maakt met jezelf in contact met de ander. Alleen dan kun je ruimte laten aan elkaar. 

De gaai en buizerd zullen wachten tot de zon opkomt.
Hun vleugels uit slaan om opnieuw hun ruimte in te nemen in de fascinerende weidse lucht om ons heen.
Wij mogen ervaren, als onderdeel van het geheel.
 
 
Danny Vera, Roller Coaster
(Met dank aan Monique Verhaegh voor de luistertip)
 
 
 
Vertaling Roller Coaster 
 
Daar gaan we dan
In dit achtbaanleven dat we kennen
Met die idiote hoogten en echt diepe dalen
Ik weet echt niet waarom

En ik zal gaan
Naar de verste plek op aarde die ik ken
Ik kan de hele weg afreizen, weet je
Want ik weet dat jij bij me bent

Je hoeft me niet af te remmen
Want ik zal altijd in de buurt zijn
Ik zal mijn weg terug naar huis vinden
Waar de magnolia groeit, waar de magnolia groeit

Maar ik denk dat je wel weet
Waarom ik doe wat ik doe en waar ik heen ga
Ik probeer een leegte in mij te vullen
Maar dat kan ik niet doen zonder jou

Je bent zelfs bij me in mijn dromen
Ik zie een zeil, de zeven zeeën
Ik zal proberen mijn weg te vinden
Morgen zul je er altijd zijn, morgen zul je er altijd zijn

Daar gaan we dan
In dit achtbaanleven dat we kennen
Met die idiote hoogten en echt diepe dalen
Ik weet echt niet waarom

En ik zal gaan
Naar de verste plek op aarde die ik ken
Ik kan de hele weg afreizen, weet je
Want ik weet dat jij bij me bent

Je hoeft me niet af te remmen
Want ik zal altijd in de buurt zijn
Ik zal mijn weg terug naar huis vinden
Waar de magnolia groeit, waar de magnolia groeit

Daar gaan we dan
In dit achtbaanleven dat we kennen
Met die idiote hoogten en echt diepe dalen
Ik weet echt niet waarom

En ik zal gaan
Naar de verste plek op aarde die ik ken
Ik kan de hele weg afreizen, weet je
Want ik weet dat jij bij me bent

Daar gaan we dan
In dit achtbaanleven dat we kennen
Ik kan de hele weg afreizen, weet je
Want ik weet dat jij bij me bent

Want ik weet, oh weet
Dat jij bij me bent

 
 
 

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht geplaatst.


Reageren:

Anti-spam een + 8 = (antwoord in cijfers invullen!)


Terug naar de vorige pagina >