Zijn
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde
liefde, pijn
met eenzaamheid omgeven
vervreemd, beschermd
vertrouwd, verweven
kruispunt in het leven
strijdend, blijvend
stil gedreven
Francy
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven.
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop.
| |
Zijn
Hier mag ik zijn
ontmoeten, vreugde liefde, pijn met eenzaamheid omgeven vervreemd, beschermd vertrouwd, verweven kruispunt in het leven strijdend, blijvend stil gedreven Francy |
|
Op deze pagina schrijf ik met regelmaat een blog dat ik graag met jou als lezer deel. Ik schrijf over ontmoetingen en ervaringen in mijn dagelijks leven.
Citaten van deze blogs zijn opgenomen in het boek "Mamma, ga ik eerder dood dan jij?" Dit boek is te bestellen in de webshop. |
| Veerkracht en verbinding - zondag 27 december 2020 |
Veerkracht en Verbinding
Ik ontmoet je in de leegte
die jij mij laat zien
gevuld met liefde
is verbinding de vorm
waarin jouw leegte
aanwezig kan zijn
Het zijn die momenten dat je zit en weer op staat,
dat je ligt en denkt ik moet, dat je staat en weg loopt.
2020, een jaar dat me verwarde, me wakker schudde, me
liet verlangen om te blijven. Het jaar bracht mij licht, donkerte, uitzichtloosheid, nieuwe kansen maar bovenal
een verruiming van veerkracht in mijzelf en de mens om mij heen. Het jaar
leerde mij te onderzoeken wat de betekenis is van het voelen van leegte, het
zijn en daadwerkelijk aanwezig kunnen blijven in stilte.
De diepste stilte ontmoet ik iedere dag opnieuw in de
ochtend. Voor mij het mooiste moment van de dag.
Kijkend naar buiten met een
kop koffie. De kleuren, die altijd anders zijn. De vogels die af en aan
vliegen, enkel zitten op een tak of wat scherren op de grond. Ik merk op, de
ruis van stilte in mijn oren.
In mijn hoofd ontstaan, vele gedachten, die mij
verleiden weg te gaan van dit moment. Gedachten die zich continu aandienen,
flaneren op een podium dat ik ze geef. Ik leer ze steeds beter kennen,
onderzoek ze, begrijp ze en soms ook niet. Het lukt niet altijd om ze tot de
orde te roepen en misschien nog wel vaker niet als wel. Ze zijn er nu eenmaal.
De "zelfbedachte" schuld,
schaamte, angst gedachten.
Moeder waarom leven wij?
In een podcast van de Verwondering met de titel
"Moeder waarom leven wij" vertelt dichter en filosoof Hein Stufkens
over de zin van het leven. Mijn kinderen stellen mij regelmatig deze vraag, de
cliënten in de praktijk stellen mij deze zelfde vraag, ikzelf stel mij deze
vraag, niet dagelijks maar wel wekelijks.
Het is een vraag die me telkens terug brengt naar het
fundament van het leven, verbinding.
In dit fundament dient zich onvoorwaardelijkheid aan in een vorm van energie die voor mij enkel bestaat uit
licht en liefde. Het is niet maakbaar of veroverbaar. Het is er of het is er
niet. Een verbinding die ontstaat in een ontmoeting, een aanwezigheid in
jezelf, in contact met de ander. Het is de verbinding die ik op diverse
manieren ervaar in mijn dagelijks leven. In het contact met mijn zonen, tijdens
cliënt contact, in het contact met een toevallige passant, de wandelaar, die ik
terloops ontmoet tijdens een rondje met de hond. Het is een verbinding zonder
verwachting of zelf opgelegde opdracht.
Ik leer dat niet iedere (levens)vraag een antwoord
nodig heeft. Het horen van de vraag in daadwerkelijke verbinding met de ander
is zoveel meer dan in afwezigheid nadenken over het antwoord dat je wilt geven
om een oplossing aan te dragen. "Waarom is mijn moeder ziek, waarom krijg ik
kanker, waarom overlijd mijn kind". Deze vragen kennen geen oplossing ze
verdienen aandacht om gehoord te worden. De overspoelende gevoelens vragen om
erkenning, om aanwezig te mogen zijn en gedeeld te mogen worden.
Hein Stufkens vervolgt zijn verhaal met de volgende
zinnen...
De zin van het bestaan staat los van de verwachting
van de ander.
Onze zintuigen zijn de gereedschappen in dit leven om
daadwerkelijk zin te ervaren.
Leer ze te gebruiken in verbinding met de ander.
Elke verandering begint met een einde.
Ik lees het citaat in het onlangs verschenen boek,
Taal van Transitie.
"Mamma, weet je hoe moeilijk het maken van keuzes is.
"Vertel jongen".
"Als je het ene kiest dan kan namelijk het andere niet".
"Dat klopt".
Laat dit nou precies de kern zijn van verandering. Het
maken van een keuze. Een keuze leidt tot verandering. Als we iets willen
veranderen groot of klein zullen we altijd van iets anders afscheid hebben te
nemen. Deze gedachte leidt veelal tot de overtuiging, dan maar niet, want stel
je voor dat. En zo kiezen we voor behoud van wat we hebben en vertellen we ons
zelf te leven met de gedachte dat een ander dit wel kan maar jijzelf niet.
Stel je nu eens voor dat jij die ander bent.
Dat loslaten iets anders is dan achter laten.
Dat vasthouden iets anders is dan weigeren om verder
te gaan.
Wat laat jij dan los in 2020 om 2021 op een andere
wijze vast te leren houden?
Met ontzettend veel dankbaarheid kijk ik terug op alle
ontmoetingen in 2020.
Dank voor al het vertrouwen, de verrijkende
inspirerende gesprekken, de stiltes, de tranen, de worstelingen, de lach.
De veerkracht van de mens is verbazingwekkend ruim
zolang we in verbinding blijven met ons zelf.
Ik ont- moet je in de leegte
die jij mij laat zien
gevuld met liefde
is verbinding
de vorm
van leven
Download hier voor de eerste keer een MP3 bestand om het blog te beluisteren.
Het is om uit te proberen, dus laat gerust je ervaring achter.
Muziek: Door de wind, Miss Montreal.
Zie voor meer informatie over dichter en filosoof Hein Stufkens zijn website of beluister op Spotify De verwondering Podcast.
Zie voor meer informatie over het boek Taal van Transitie, Circle Publishing, Expertisecentrum omgaan met verlies, School voor Transitie.
Reacties:
| Kernachtig rakend, in puurheid op verschillende manieren zintuiglijk ontvangen. Groots en tegelijkertijd minuscuul verfijnd. Kristalhelder, in dank aanvaardend. Wilma- 31-12-2020 |
| Wat n prachtige, diepzinnige, intieme tekst. En wat n fijne voorleestem heb je. Gesproken nog fijner dan gelezen, je tekst. Hij gaat ook zo over de ruimte tussen de woorden, de stilte eronder, dat je die wat mij betreft nog meer ruimte mag geven. In een compactere tekst ( less is more) en dan nog trager en met adempauzes gelezen. Buiging voor hoe jij je jaar hebt rond gemaakt. Belooft wat voor 2021! Wens ik je ook... Lentebloei na wintersnoei, Hartelijkst, Henk Henk- 29-12-2020 |
Reageren:
